اسپیس ایکس در نخستین ماموریت خود توانست خدمه‌اش را با موفقیت به فضا پرتاب کند

اسپیس ایکس توانست با استفاده از فضاپیمای کرو دراگون دومین پرواز فضایی انسانی خود به مدار زمین را نیز با موفقیت انجام دهد. این ماموریت که کرو 1 نام داشت، اولین ماموریت رسمی کرو دراگون نیز به حساب می‌آمد. این ماموریت از آن جهت اهمیت پیدا می‌کند که اسپیس ایکس در نظر دارد از طریق کپسول کرو دراگون عصر تازه‌ای را در اعزام فضانوردان ناسا به ایستگاه فضایی آغاز کند و از این طریق اداره کل ملی هوانوردی و فضایی ایالات متحده را از وابستگی به کپسول روسی سایوز رهایی بخشد.

در ساعت 7:27 بعد از ظهر به وقت محلی کپسول کرو دراگون بر فراز راکت فالکون 9 اسپیس ایکس از مرکز فضایی کندی واقع در ایالت فلوریدا به مدار زمین پرتاب شد. در داخل این کپسول سه فضانورد ناسا (مایکل هاپکینز، شانون واکر، ویکتور گلوور) و یک فضانورد از سازمان کاوش‌های فضایی ژاپن موسوم به جاسکا (سوییچی ناگوچی) حضور داشتند. این فضاپیما در حال حاضر با موفقیت در مدار زمین گرفته و خدمه آن بیش از یک روز در فضا خواهند بود و سپس به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) خواهند رسید. پیش‌بینی می‌شود کرو دراگون در روز دوشنبه و ساعت 11:00 بعد از ظهر به وقت محلی به ایستگاه بین‌المللی فضایی متصل شود.

این اولین ماموریت بلند مدت کپسول فضایی کرو دراگون اسپیس ایکس محسوب می‌شود

پس از پرواز و قرار گرفن کپسول کرو دراگون در مدار زمین، راکت تقویت‌کننده فالکون 9 با موفقیت در کشتی پهبادی”Just Read the Instructions” که در اقیانوس اطلس قرار داشت، فرود آمد. طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده اسپیس ایکس قصد دارد از همین راکت تقویت‌کننده در ماموریت کرو 2 نیز استفاده کند. درحالی این پرتاب دومین پرواز فضایی انسانی اسپیس ایکس می‌باشد. اما در واقع نخستین ماموریت بلند مدت فضاپیمای کرو دراگون این شرکت محسوب می‌شود. اولین پرواز خدمه کرو دراگون به فضا در ماه می (اردیبهشت‌ماه) انجام شده بود. این پرواز آزمایشی به منظور نشان دادن توانایی این کپسول در سالم فرستادن فضانوردان به ایستگاه فضایی و بازگرداندن مجدد آنها طراحی شده بود. کرو دراگون موفق شد این آزمون را با موفقیت پشت سر بگذارد و بعد از دوران شاتل‌های فضایی به اولین وسیله‌ای تبدیل شود که توانسته مجوز انتقال انسان به فضا را از ناسا دریافت کند. همچنین این کپسول نخستین فضاپیمای خصوصی محسوب می‌شود که موفق به اخذ این مجوز شده است.

این کپسول کرو درگون به خصوص رزیلینس (مقاومت) نام دارد. چند دقیقه قبل از پرتاب مایکل هاپکینز، فرمانده پرواز، خطاب به کارکنان ناسا و اسپیس ایکس گفت:” با همکاری در این اوقات سخت و [ساخت] وسیله نقلیه‌ای که رزیلنس (مقاومت) نام دارد، شما الهام بخش ملت [ایالات متحده] و مردم جهان شده‌اید. اکنون زمان آن است تا ما به وظیفه خود عمل کنیم.” با پیشرفت فناوری و ساخت کپسول‌ها و راکت‌های تقویت‌کننده قابل استفاده مجدد، پرواز خدمه کرو دراگون به مدار زمین بسیار شبیه به پرواز هواپیماهای امروزی به نظر می‌رسد. طبق برنامه قرار است این کپسول سالی چند مرتبه فضانوردان را بین زمین و ایستگاه‌ بین‌المللی جابجا کند. این پروژه عظیم در سال 2014 و زمانی که ناسا وظیفه ایجاد یک سیستم حمل و نقل فضایی را به شرکت اسپیس ایکس سپرد، آغاز شد. اسپیس ایکس در آن سال به ناسا قول داده بود که این پروژه خواهد توانست هر 6 ماه فضانوردان را به ایستگاه‌ فضایی بین‌المللی منتقل کند. حال و پس از گذشت 6 سال این شرکت تولیدکننده صنایع فضایی توانست به قول خود جامه عمل بپوشاند.

با وجود رسیدن به این نقطه عطف مهم، هنوز هم برخی از مقامات ناسا در مورد توانایی‌های عملیاتی کرو دراگون تردید‌هایی دارند. دلیل این موضوع را می‌توان در تلفات ناشی از دو شاتل فضایی کلمبیا و چلنجر جستجو کرد که همچنان بر دوش اداره کل ملی هوانوردی و فضایی ایالات متحده سنگینی می‌کند. همچنین مهندسان ناسا نیز از اینکه در چنین پروژه عظیمی هیچ نقشی ندارند، به هیچ عنوان احساس رضایت نمی‌کنند. فیل مک‌آلیستر، مدیر پروژه‌های تجاری ناسا، در جریان نشست مطبوعاتی‌ای که پیش از پرتاب با خبرنگاران داشت، اظهار کرد:”من فکر می‌کنم آنچه ما را در ناسا ناراحت می‌کند این است که ما نمی‌خواهیم هرگز فقط پیروزی را اعلام کنیم و بگوییم که ما کار خود را انجام داده ایم و از خود راضی هستیم.” فیل مک‌آلیستر همچنین افزود:” من فکر می کنم این احساس وجود دارد که اگر ما صرفا به موارد عملیاتی اشاره کنیم، اشتیاق خود را از دست خواهیم داد.”

“ما در ناسا نمی‌خواهیم هرگز فقط پیروزی را اعلام کنیم و بگوییم که ما کار خود را انجام داده ایم و از خود راضی هستیم“

با این حال، همچنان پرواز امروز برای ناسا یک لحظه حساس به حساب می‌آید. زیرا در صورت موفقیت این پروژه، اداره کل ملی هوانوردی و فضایی می‌تواند فضانوردان را از ایالات متحده و بدون نیاز به کپسول گران قیمت سایوز به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل کند. پس از آخرین پرتاب شاتل فضایی که در سال 2011 انجام شد، جهان به منظور انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی ناگزیر شد به روسیه اعتماد کند و ناسا نیز می‌بایست برای هر صندلی راکت سایوز چیزی نزدیک به 80 میلیون دلار به روسیه پرداخت کند. اکنون ناسا گزینه دیگری به نام کرو دراگون را نیز برای انتقال فضانوردان خود به مدار زمین در اختیار دارد که هزینه آن برای هر صندلی تقریبا به 55 میلیون دلار می‌رسد.

در آینده‌ای نه چندان دور ناسا حتی گزینه‌های بیشتری برای فرستادن فضانوردان خود به مدار زمین خواهد داشت، زیرا اسپیس ایکس تنها یکی از دو شرکتی می‌باشد که محدودیت‌های انتقال انسان‌ها به فضا را نادیده گرفته است. شرکت دیگر بوئینگ است که در حال توسعه کپسول خود با نام CST-100 استارلاینر می‌باشد. اما این وسیله نقلیه همچنان در مرحله توسعه قرار دارد، زیرا نخستین ماموریت بدون شرنشین آن به ایستگاه فضایی مطابق برنامه‌ریزی پیش نرفت. طی آزمایشی که سال گذشته انجام شد، استارلاینر دچار مشکلات نرم‌افزاری گسترده شده و از رسیدن به ایستگاه فضایی بین‌المللی بازماند. به همین جهت بوئینگ تصمیم گرفت فضاپیما را به زمین منتقل کند. اما این شرکت هوافضا همچنان امیدوار است و در نظر دارد اوایل سال آینده میلادی آزمایش دوم بدون سرنشین خود را نیز به انجام برساند.

اسپیس ایکس در حال حاضر اولین گزینه ناسا به منظور انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی محسوب می‌شود

این بدان معناست که در حال حاضر اسپیس ایکس ارائه‌دهنده اصلی پرتاب‌های ناسا می‌باشد و از طریق کپسول کرو دراگون به افزایش تعداد فضانوردان ایستگاه بین‌المللی کمک خواهد کرد. در دوران سایوز، ایستگاه فضایی در یک دوره تنها میزبان 6 فضانورد بود، زیرا این کپسول روسی تنها می‌توانست 3 خدمه را با خود به فضا منتقل کند. اما با 4 صندلی‌ای که در کرو دراگون تعبیه شده است، ایستگاه فضایی برای نخستین‌بار میزبان 7 نفر خواهد بود. 4 خدمه کرو دراگون در کمتر از چند ساعت دیگر با کیت روبینز (فضانورد ناسا)، سرگی ریژیکوف (فضانورد روسی) و سرگی کوداسورچکوف که در ماه اکتبر (مهرماه) با یک کپسول سایوز به ایستگاه بین‌المللی فضایی فرستاده شده بودند، دیدار خواهند کرد.

به دلیل تجمع تعداد زیادی از مردم، فضانورد مارک هابکینز خاظرنشان کرد ممکن است مجبور شود مدتی در کرو دراگون بخوابد، زیرا اتاق خواب کافی برای همه خدمه در آن وجود ندارد. با وجود 4 فضانورد در ایستگاه بین‌المللی، خدمه انتظار دارد طی 6 ماه اقامت خود کارهای زیادی انجام دهد. جان هاپکینز در مصاحبه‌ای که پیش از پرواز انجام داده بود، اظهار کرد:”دیدن اینکه در آنجا قرار است چقدر کار انجام دهیم، برایم هیجان انگیز است”. وی همچنین افزو در هفتته اول وقت آزاد زیادی برای آنها در نظر گرفته نشده است. شما می‌توانید ویدیو مربوط به این ماموریت را در این لینک مشاهده کنید.